Praktijkverhalen

Twee jaar geleden kwamen ze boos mijn spreekkamer in. Bij de advocaten waren ze er niet uitgekomen en de rechter had ze naar mij gestuurd. In twee gesprekken hadden ze afgesproken dat de vader elk weekend zijn dochter zou zien, de ene week een kort en de andere week een lang weekend. Veel geld voor kinderalimentatie was er niet . Maar ook dat was geen probleem meer.

Vandaag kwamen ze weer bij me. Ze wilden nu de kinderalimentatie beter gaan regelen. In plaats van boos keken ze elkaar nu liefhebbend aan. De omgangsregeling liep goed. Mevrouw was zwanger en haar ex-man keek trots naar haar; ja zei hij toen ik er naar vroeg zie hij:  “Het wordt toch gewoon het zusje van mijn dochter.” Hoogleraar Catrin Finkenhauer schreef het vorige week in het Parool: “ Ik gun elk gescheiden gezin een Bertolli-gezin,” Nee, daar hoef je geen pasta met tomatensaus voor te eten. Wel met een ruim gezin aan tafel te kunnen zitten.

Ik heb zo’n Bertolli-gezin . Ik zit met mijn stiefkinderen, hun kinderen, mijn zoon, hun moeder en haar nieuwe partner aan een tafel (helaas zit hun betrekkelijk jong overleden vader er niet bij). Van mijn Bertolli-gezin naar een nieuw Bertolli gezin. Ik zag vanmiddag daar een begin van ontstaan.

Ik genoot van mijn werk!